PAF
Παράγοντας ενεργοποίησης αιμοπεταλίων PAF (Platelet Activating Factor)
Eίναι λιποειδική ένωση. Τον Οκτώβριο του 1979 διαλευκάνθηκε και αποδείχθηκε η δομή του PAF από τους Demopoulos, Pinckard και Hanahan, στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο San Antonio.
Ο PAF αποτελεί ένα δραστικό μεσολαβητή της φλεγμονής, ο οποίος συντίθεται, μετά από διέγερση, διαφόρων τύπου κυττάρων, συμπεριλαμβανομένων των μονοκυττάρων, των μακροφάγων, των ενδοθηλιακών και των αιμοπεταλίων. Αρχικά, παρουσιάστηκε ως αλλεργιογόνος παράγοντας στο αίμα ζώων με αναφυλαξία, ο οποίος προκαλούσε την ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων. Εντούτοις, στις μέρες μας, είναι γνωστό ότι έχει πολλές βιολογικές δράσεις, όπως είναι η προσέλκυση και ενεργοποίηση των λευκοκυττάρων, η αύξηση της διαπερατότητας των αγγείων, καρδιοαγγειακή δράση, καθώς και δράση στο ήπαρ και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Στην ορθοπαιδική η χρήση του εστιάζεται στην αντιφλεγμονώδη δράση του.
Χαρακτηριστικά του PAF
Ο PAF συντίθεται από δύο διαφορετικές ενζυμικές πορείες.
- την πορεία αναδιαμόρφωσης (remodeling) και την
- εξ αρχής ή αλλιώς de novo πορεία βιοσύνθεσης (ιατρική ανάπλασης).
Ο PAF διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε πολλές βιοχημικές διαδικασίες παθολογικές ή μη. Βιοσυντίθεται από πολλούς τύπους κυττάρων, από κύτταρα προκαρυωτικά και ευκαρυωτικά, από φυτικά-ζωικά κύτταρα, αλλά και από ιστούς.
Παρουσιάζει πληθώρα δράσεων και εμπλέκεται σε μεγάλο αριθμό παθοφυσιολογικών καταστάσεων.
- προσθήκη διαλύματος νουκλεοτιδίων
- προσθήκη ιόντων ασβεστίου,
- Κιτρικού νατρίου, (αντιπηκτικό), Χλωριούχου ασβέστιο
Οι αντενδείξεις είναι ελάχιστες και κυρίως αφορούν τον αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη ή τη λήψη αντιπηκτικών, ωστόσο η θεραπεία πραγματοποιείται πάντοτε κατόπιν συνεννοήσεως με τους θεράποντες του ασθενούς και αναλυτικού ιστορικού.