Τραυματισμοί των προσαγωγών (adductor injuries)
Προσαγωγοί - Τραυματισμοί των προσαγωγών (adductor injuries)
Προσαγωγοί είναι μεγάλη και σημαντική μυϊκή ομάδα. Βρίσκονται στην εσωτερική πλευρά του μηρού και ο ρόλος τους είναι να προσάγουν (να φέρνουν το μηρό – το ισχίο προς τα μέσα). Η αντίθετη κίνηση, δηλαδή το άνοιγμα του ποδιού, προκαλείται από τους ανταγωνιστές μύες, που ονομάζονται απαγωγοί.
Οι προσαγωγοί, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο βάδισμα, το τρέξιμο, τη σταθερότητα, την πλαστικότητα και ελαστικότητα του ισχίου. Οι μυς αυτοί, είναι υπεύθυνοι για να σταθεροποιούν τη λεκάνη και κινούν τα πόδια προς το κέντρο του σώματος, σε κάθε αλλαγή κατεύθυνσης σε προσαγωγή.
Η θλάση, η ρήξη, η κάκωση και η φλεγμονή και η διάταση στους προσαγωγούς είναι συχνότερη στους αθλητές, αλλά συμβαίνει και σε όσους ασχολούνται ακόμα και ερασιτεχνικά με σπορ ή με δραστηριότητες όπως, τζόκινγκ, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χαντ-μπολ, σκι, άλμα εις μήκος – εις ύψος, άρση βαρών, ποδηλασία, αθλήματα επαφής, πολεμικές τέχνες. Εργατικά ατυχήματα που οφείλονται σε πτώσεις από ύψος προκαλούν διάταση στο ισχίο και κακώσεις στους μυς της περιοχής.
H θλάση των προσαγωγών είναι συχνή τραυματική βλάβη, που χαρακτηρίζεται από τη ρήξη (μερική ή ολική) ενός ή περισσότερων από τους προσαγωγούς μύες (μικρός, μέγας και μακρός προσαγωγός). Πιο συχνά η βλάβη αφορά τον τελευταίο.
Ο μηχανισμός της κάκωσης είναι συνδυασμός του κορμού σε υπερέκταση και του κάτω άκρου σε απαγωγή και εξωτερική στροφή. Όσο κεντρικότερα εμφανίζεται ο πόνος τόσο σοβαρότερος ο τραυματισμός. Σε περιφερικότερη εντόπιση του πόνου, η αποκατάσταση αναμένεται συνήθως σε1-2 εβδομάδες. Σε κεντρική είναι δυνατό να απαιτηθούν 1-2 μήνες.
Στη διάρκεια της άθλησης και ιδιαίτερα μετά από επαναλαμβανόμενες ασκήσεις αλλαγής κατεύθυνσης οι προσαγωγοί καταπονούνται ιδιαίτερα. Η απότομη αλλαγή κατεύθυνσης διατείνει υπερβολικά τους προσαγωγούς. Αν συμβεί και απότομη σύσπαση, για να σταθεροποιηθεί η λεκάνη, η βία που θα ασκηθεί στο σημείο έκφυσης θα είναι ιδιαίτερα μεγάλη και θα προκαλέσει τη ρήξη των μυικών ινών. Η ρήξη μπορεί να έχει 3 διαβαθμίσεις.
Τύπου Ι : ρήξη λίγων μυικών ινών που επιτρέπουν όμως πλήρη λειτουργικότητα.
Τύπου ΙΙ : ρήξη αρκετών μυικών ινών που δεν επιτρέπουν πλέον την άθληση.
Τύπου ΙΙΙ : ρήξη στη πλειονότητα των μυικών ινών που απαιτούν ειδική θεραπεία.
Αίτια
Απότομη σύσπαση του μυός, απότομη αλλαγή κατεύθυνσης, έλλειψη προθέρμανσης από τον αθλητή. Θα πρέπει να πούμε ότι οι μεγαλύτεροι ηλικιακά αθλητές είναι πιο επιρρεπείς σε αυτές τις κακώσεις.
Kλινική συμπτωματολογία
Οι αθλητές συνήθως περιγράφουν έναν οξύ διαπεραστικό πόνο στη περιοχή του ισχίου κατά τη διάρκεια της άσκησης. Σε ήπιας μορφής βλάβη, μπορούν και να συνεχίσουν την άθληση, αλλά στον τύπο ΙΙ της βλάβης σταματούν. Στον τύπο ΙΙΙ, η συμπτωματολογία είναι οξεία (νοιώθουν βάρος στη βουβωνική χώρα, δυσκολεύονται στην έγερση από τη καρέκλα, ακόμη και στη βάδιση), ενώ έχουν δυσκολία σε οτιδήποτε θέτει σε σύσπαση τους μύς αυτούς.
Η διάγνωση είναι κλινική, ενώ παρακλινική εξέταση εκλογής είναι: 1) το υπερηχογράφημα και 2) η μαγνητική τομογραφία.
Η θεραπεία κατά κανόνα είναι συντηρητική.
Περιλαμβάνει:
- ανάπαυση,
- επίδεση της περιοχής (περιμηρίδα),
- ψυχρά επιθέματα,
- μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη,
- μυοχαλαρωτικά,
- τοπικές εγχύσεις με:
- κορτικοστεροειδή,
- παυσίπονα
- μυοχαλαρωτικά
- μεσοθεραπεία κολλαγόνου
- υαλουρονικό υψηλού μοριακού βάρους
- ένζυμα αυτόλογα ή ετερόλογα
- υπέρηχους,
- ιοντοφόρεση,
- φωνοφόρεση,
- ρεύματα αναλγησίας,
- laser,
- μαγνητικά πεδία,
- δινόλουτρα
- ειδική κινησιοθεραπεία με ισομετρικές και διατατικές ασκήσεις.Η κινησιοθεραπεία πρέπει να γίνεται μέχρι τα όρια του πόνου.
- εφαρμογή ταινίας τοπικά μπορεί να αποφορτίσει τη πίεση από την περιοχή
- πρωτόκολλο R.I.C.E. (Rest -ανάπαυση, Ice-πάγος, Compression-συμπίεση, Elevation-ανύψωση).
- χρησιμοποιήστε πατερίτσες
- διατείνετε ήπια τους μυς στη βουβωνική χώρα.
Χειρουργική αποκατάσταση
Στην περίπτωση ολικής ρήξης των μυών, η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Γίνεται συρραφή του μυός και ο ασθενής ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης, με στόχο τη σταθερή προοδευτική και πλήρη αποθεραπεία και τη συντομότερη επαναφορά στις δραστηριότητες, είτε αθλητικές είτε καθημερινές / εργασιακές. Ο χρόνος επαναφοράς μπορεί να είναι 2-4 μήνες, ανάλογα με τη βαρύτητα της βλάβης, καθώς και την εκτίμηση του χειρουργού.
Πρόληψη
Όσο πιο ελαστικός είναι ένας μυς τόσο λιγότερο κίνδυνο διατρέχει να υποστεί διάταση ή ρήξη. Φυσικά, εκτός από την ελαστικότητα, πρέπει να έχει και σταθερότητα και καλή ιδιοδεκτικότητα. Αυτό επιτυγχάνεται με σωστή προθέρμανση για τους αθλητές, διατατικές ασκήσεις (stretching) που δίνουν ευκαμψία και ελαστικότητα, οι σταθεροποιητικές ασκήσεις που δίνουν καλύτερη αντοχή και σταθερότητα, οι ισομετρικές ασκήσεις που δίνουν μεγαλύτερη δύναμη και οι ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας που δίνουν καλύτερο έλεγχο και ακρίβεια στην κίνηση. Μειώνουν την πιθανότητα τραυματισμού σε σημαντικό ποσοστό, βελτιώνουν τη φυσική κατάσταση και παρέχουν υψηλότερη απόδοση στο άθλημα, το σπορ ή το χόμπι.