Αρκετές μελέτες από μεγάλα ερευνητικά κέντρα, τεκμηριώνουν την αξία των PRPs στις τενοντοπάθειες ( Foster TE, Puskas BL, Mandelbaum BR, Gerhardt MB, Rodeo SA (2009). “Platelet-rich plasma: from basic science to clinical applications”. Am J Sports Med 37 (11): 2259–72) ενώ αυτή τη στιγμή πραγματοποιούνται πολλές μελέτες διεθνώς, για τη χρήση τους σε άλλες παθήσεις όπως χόνδρινες βλάβες, οστεοαρθρίτιδα, κατάγματα κ.λ.π. Το χαμηλό κόστος της μεθόδου, η ευκολία χρήσης τους, η σπανιότητα παρενεργειών και τα πολύ καλά αποτελέσματα, αναδεικνύουν τους PRPs σε μια ελκυστική, αποτελεσματική αλλά και ασφαλή πρόταση στη θεραπεία διαφόρων μορφών τενοντοπάθειας.
Ενέσιμο κολλαγόνο: Η χρήση ενέσιμου κολλαγόνου φαίνεται να βελτιώνει σημαντικά τη συμπτωματολογία των τενοντοπαθειών, την ποιότητα του πάσχοντα τένοντα καθώς και το χρόνο επιστροφής στις δραστηριότητες.
Διαδερμική ηλεκτρόλυση : Η χορήγηση γαλβανικών και μικρορευμάτων διαδερμικά με τη χρήση βελόνης, στις οξείες και χρόνιες τενοντοπάθειες βελτιώνει σημαντικά τον ασθενή.
(MOJ Immunology. A Molecular Mechanisms of Regeneration in Chronic Tendinopathy Using Ultrasound-Guided Intratissue Percutaneous Electrolysis (EPI®). MOJ Immunol 5(1): 00148. DOI: 10.15406/moji.2017.05.00148 Sánchez-Ibáñez JM (2017)
Με 2 -3 συνεδρίες επιτυγχάνεται υποχώρηση του πόνου, ελάττωση του ουλώδους ιστού, παραγωγή καθαρού κολλαγόνου, βελτίωση της κινητικότητας της αντίστοιχης άρθρωσης και ταχύτατη επιστροφή στις δραστηριότητες.
Σε ασθενείς που δεν «απάντησαν» επαρκώς στην εφαρμογή συντηρητικής θεραπείας (L Jozsa and P Kannus in Human Tendons 1997) ή η χειρουργική επέμβαση θεωρείται η τελευταία επιλογή αφού «εξαντληθούν» όλες οι εφαρμογές της συντηρητικής θεραπείας
(ΒΜ Andres and AC Murrell Clinical Orthopaedics and Rel Res 2008).
Η χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται στα 3ου – 4ου σταδίου , ανοικτά η και αρθροσκοπικά με αφαίρεση της παθολογικής εστίας, επιμήκεις σχάσεις, αφαίρεση παρατενόντιου ελύτρου, υποδόριοι βελονισμοί, έγχυση αυξητικών παραγόντων.
Ο στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι
- Η τροποποίηση της δομής του τένοντα και αποκατάσταση της δύναμής του μέσω της αναγέννησής του
- Η ενίσχυση της επαναγγείωσης του τένοντα
- Η απαλλαγή από εξωτερική πίεση και μηχανικό ερεθισμό από οστίτη ιστό ή μαλακά μόρια
- Η απαλλαγή από υπέρμετρη μηχανική φόρτιση (tensile overload)
- Η Απομάκρυνση εστιών έκτοπου κατεστραμμένου ιστού όπως:
- ο χρόνιος κοκκιωματώδης ιστός
- ο ουλώδης ιστός
- ο εκφυλισμένος ή νεκρωτικός τενόντιος ιστός
- ο υπερτροφικός περιτενόντιος υμένας ή ορογόνος θύλακος (bursa)
- οι επασβεστώσεις
Ποσοστά επιτυχίας με μέσο όσο 81.5%.