Ποια είναι τα αίτια της οσφυαλγίας;
Τα αίτια της οσφυαλγίας είναι ποικίλα και κατατάσσονται στις παρακάτω επτά κατηγορίες:
- “Μηχανικά” αίτια
- Μυοσυνδεσμική βλάβη
- Οστεοαρθρίτιδα της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
- Δισκοκήλη
- Σπονδυλολίσθηση
- Στένωση του σπονδυλικού σωλήνα
- Διάχυτη ιδιοπαθής σκελετική υπερόστωση
- Οροαρνητικές σπονδυλαρθρίτιδες
- Αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα
- Ψωριασική αρθρίτιδα
- Αντιδραστική αρθρίτιδα
- Εντεροπαθητική αρθρίτιδα
- Μη διαφοροποιημένη οροαρνητική σπονδυλαρθρίτιδα
- Οστεοπόρωση
- Μικροβιακοί παράγοντες
- Νεοπλασματικά νοσήματα
- Καλοήθη (οστεοειδές οστέωμα)
- Κακοήθη (πολλαπλούν μυέλωμα, μεταστάσεις στους σπονδύλους)
- Αιματολογικά νοσήματα
- Διάφορες άλλες παθήσεις
- Ινομυαλγία
- Νόσος του Paget
- Ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής
- Ψυχιατρικές παθήσεις
Από όλα αυτά τα αίτια της οσφυαλγίας συνηθέστερα είναι τα “μηχανικά”, που είναι υπεύθυνα για το 90% και πλέον όλων των περιπτώσεων οσφυαλγίας. Όταν η οσφυαλγία οφείλεται σε δισκοκήλη ή σπονδυλολίσθηση μπορεί να συνοδεύεται από ισχιαλγία λόγω πίεσης κάποιας ρίζας του ισχιακού νεύρου στο επίπεδο της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Ο θεράπων γιατρός με βάση το ιστορικό του ασθενούς, την κλινική εξέταση και τον κατάλληλο απεικονιστικό έλεγχο της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (συνήθως με ακτινογραφίες, μερικές φορές με αξονική ή μαγνητική τομογραφία και σπανιότερα με άλλες μεθόδους) επιδιώκει να θέσει τη διάγνωση του αιτίου της οσφυαλγίας.
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση οσφυαλγίας;
Παράγοντες κινδύνου για τη «μηχανική» οσφυαλγία είναι το γυναικείο φύλο, η μεγάλη ηλικία, τα επαγγέλματα που επιβάλλουν άρση (σήκωμα) μεγάλου βάρους, το σήκωμα βάρους με μη σωστή θέση του σώματος, ο λανθασμένος τρόπος καθίσματος γενικά και ειδικά πίσω από τον πάγκο εργασίας, η παχυσαρκία και ίσως το κάπνισμα. Επίσης, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την οσφυαλγία. Πιθανότατα να έχει σχέση με άγνοια των προληπτικών μέτρων για την οσφυαλγία μεταξύ των ατόμων με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης ή/και με σήκωμα μεγάλου βάρους από αυτά τα άτομα.
Υπάρχουν προληπτικά μέτρα για τη«μηχανική» οσφυαλγία;
Από την άποψη της πρόληψης της “μηχανικής” οσφυαλγίας και με δεδομένη την πολύ μεγάλη συχνότητα υποτροπών της, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι από όλους τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου για την οσφυαλγία ορισμένοι μπορεί να τροποποιηθούν και να εξουδετερωθεί η συμβολή τους στην εμφάνιση της οσφυαλγίας. Στους τροποιήσιμους παράγοντες κινδύνου για την οσφυαλγία περιλαμβάνονται το σήκωμα βάρους έχοντας το σώμα σε μη σωστή θέση, ο λανθασμένος τρόπος καθίσματος γενικά και ειδικά πίσω από τον πάγκο εργασίας, η παχυσαρκία, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και το κάπνισμα. Έτσι στα πλαίσια της πρωτογενούς και δευτερογενούς πρόληψης της “μηχανικής” οσφυαλγίας είναι εφικτό να εφαρμόζονται μέτρα για την εξουδετέρωση αυτών των παραγόντων.
Ποια είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση της οσφυαλγίας;
Τα θεραπευτικά μέσα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας περιλαμβάνουν:
- Αναλγητικά φάρμακα
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Μυοχαλαρωτικά φάρμακα
- Τοπικές εγχύσεις γλυκοκορτικοειδούς φαρμάκου (κορτιζόνης) και τοπικού αναισθητικού
- Επισκληρίδιες εγχύσεις
- Παρασπονδυλικές εγχύσεις
- Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών κάμψης της μέσης, δηλ. των ορθών κοιλιακών μυών, και των μυών έκτασης της μέσης, δηλ. των ραχιαίων μυών.
- Διάφορα σύγχρονα είδη φυσικοθεραπείας
- Ζώνη για τη μέση
- Χειρουργική θεραπεία. Σε πολύ μικρό ποσοστό των ασθενών (δεν υπερβαίνει το 5%) με δισκοκήλη ή σπονδυλολίσθηση μπορεί να αποτύχει η συντηρητική θεραπεία και να χρειαστεί χειρουργική αντιμετώπιση.
Όταν η οσφυαλγία οφείλεται σε μικροβιακό παράγοντα ή σε κάποια από τις παθήσεις που περιλαμβάνονται στις παραπάνω κατηγορίες 2-7 των αιτίων της οσφυαλγίας, είναι αυτονόητο ότι η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει όλα τα μέτρα που απαιτούνται για την αντιμετώπιση αυτού του συγκεκριμένου αιτίου.
- Σε κάθε περίπτωση ο ορθοπαιδικός ιατρός είναι αρχικά ο κατάλληλος να εξακριβώσει τα αίτια μιας οσφυαλγίας ή και ισχιαλγίας. Σε περίπτωδση που τα αίτια δεν οφείλονται σε ορθοπαιδκή πάθηση τόττε ο ασθενής θα παραπεμφθεί σε ιατρό κατάλληλης ειδικότητας όπως ρευματολόγο, νευροχειρουργό, κλπ.